Ρόιχλιν, Ιωάννης

(Reuchlin, Πφορτσχάιμ, 1455 – Μπαντ-Λίμπεντσελ 1522). Γερμανός ουμανιστής. Πολλές φορές ταξίδεψε στην Ιταλία, όπου σύχναζε στο περιβάλλον του Λαυρέντιου του Μεγαλοπρεπούς. Έζησε στο Λιντς και για 11 χρόνια χρημάτισε δικαστής της Σουηβικής συμμαχίας. Ήταν άριστος γνώστης της λατινικής και κυρίως διάσημος εβραϊστής και ελληνιστής. Yπήρξε ο πρώτος που εισήγαγε στη Γερμανία τη σπουδή της εβραϊκής με επιστημονικές μελέτες. Ο Ρ. βρέθηκε στο επίκεντρο μιας ευρείας πολεμικής που αντανακλούσε στην ουσία δυο αντίθετες τάσεις: το φιλελεύθερο ιδεώδες των ουμανιστών εναντίον του μεσαιωνικού συντηρητισμού. Ως ελληνιστής σύνδεσε κυρίως το όνομά του με μια ιδιάζουσα προφορά της αρχαίας ελληνικής, που λέγεται γιωτακισμός ή θεωρία του Ρόιχλιν και που ταυτίζεται στην πραγματικότητα με την βυζαντινή και τη νεοελληνική προφορά της κλασικής ελληνικής. Αυτή την προφορά υποστήριξε ο Ρόιχλιν, σε αντίθεση με τη θέση του Eράσμου, ο οποίος με ισχυρά επιχειρήματα υποστήριξε ότι ο γιωτακισμός δεν είναι νόμιμος. Στα σημερινά σχολεία της Δύσης ισχύει πραγματικά η ερασμιακή προφορά ή ητακισμός. Η αξία των έργων του Ρ. ως επιστήμονα βρίσκεται στο γεγονός ότι πρόβαλαν την ελληνική και εβραϊκή γλώσσα στη Γερμανία και βοήθησαν έμμεσα στην επικράτηση των διαμαρτυρομένων. Ο Λούθηρος, ο Μελάγχθων και ο Καρλστάτ έδειξαν για τον λόγο αυτό ιδιαίτερη εκτίμηση στον Ρ., ο οποίος ωστόσο δεν προσχώρησε στον προτεσταντισμό. Σημαντικότερο έργο του Ρ. είναι το Λεξικό της λατινικής γλώσσας (1476). Αξιομνημόνευτα επίσης είναι και τα βιβλία του Μικροπαιδεία και Βασικές αρχές της Εβραϊκής. Ασχολήθηκε επίσης και με τη λογοτεχνία και έγραψε τις κωμωδίες Σέργιος και Χέννος.